بررسی مهارتهای ادراکی- حرکتی درکودکان مبتلا به اختلال یادگیری خاص

هدف:اهمیت رشد توانایی های ادراکی، در بازداری یا پیشرفت عملکرد حرکتی کودک می باشد. یادگیری حرکتی مبدأ یادگیری است و فرآیندهای ذهنی عالی تر، پس از رشد مناسب دستگاه حرکتی و دستگاه ادراکی به وجود می آید و این مطلب اهمیت مشکلات درکی _ حرکتی در افراد دارای اختلالات یادگیری را نشان می دهد. با توجه به شیوع بالای اختلال یادگیری این پژوهش با هدف ارزیابی مهارت های درکی- حرکتی در کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری انجام شد. روش بررسی:این مطالعه از نوع مقطعی و مورد_شاهدی بود. گروه آزمون شامل 38 دانش آموز 7 الی 9 ساله مشغول به تحصیل در مدارس عادی شهر سمنان که طبق سنجش اداره آموزش و پرورش شهر سمنان مبتلا به اختلال یادگیری بودند. گروه شاهد شامل 38 کودک غیر مبتلا به اختلال یادگیری بود که با کودک مبتلا در یک کلاس درس بودند. برای ارزیابی مهارت هماهنگی دو طرفه از خرده آزمون هماهنگی دوطرفه در مقیاس رشد حرکتی bruininks-oseretsky استفاده شد و به وسیله آمار توصیفی و استنباطی، توسط نرم افزار spss16  و آزمون mann-withney مورد تجزیه و تحلیل گرفت. یافته ها:تحلیل های آماری نشان داد که کودکان مبتلا به اختلالات یادگیری در مهارت حرکتی هماهنگی دوطرفه ضعیف تر از کودکان غیر مبتلا عمل می کنند (0/01>p). نتیجه گیری:مطابق یافته های پژوهش حاضر به نظر می رسد عملکرد کلی کودکان مبتلا به اختلال یادگیری در مهارت هماهنگی دو طرفه ضعیف تر از کودکان غیر مبتلا باشد. از آنجایی که کنترل کننده حرکات دوطرفه کورتکس حرکتی، مخچه و عقده های قاعده ای هستند و با توجه به نقش عقده های قاعده ای، و لوب پیشانی (که در ارتباط نزدیک با قشر حرکتی می باشد) در حافظه و یادگیری، به نظر می رسد می توان از طریق تصحیح و تقویت مهارتهای حرکتی دو طرفه که منجر به بهبود عملکرد کلی مناطق یاد شده در سیستم اعصاب مرکزی می شوند، به ارتقا حافظه و یادگیری در این کودکان کمک کرد.